Βρέθηκε το 2003 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, σε δάπεδο δωματίου της οικίας Ξ (φάση 4ου αι. π.Χ.). Ανήκει σε αρθρωτή κούκλα (νευρόσπαστο), από την οποία λείπει το κεφάλι και τα άκρα. Πρόκειται για γυναικεία μορφή ντυμένη με κοντό χιτώνα, ο οποίος σφίγγει στη μέση με ζώνη. Στους ώμους και στις προεξοχές στο κάτω μέρος υπάρχουν οπές για την προσαρμογή των πρόσθετων, κινητών χεριών και ποδιών. Κατά τόπους διατηρούνται ίχνη γαλάζιου χρώματος πάνω σε λευκό επίχρισμα.

Τα νευρόσπαστα ήταν μικρογραφίες γυναικείων, ως επί το πλείστον, μορφών με κινητά άκρα, που στερεώνονταν στον κορμό με νήμα (νεύρον) ή σύρμα. Συνήθως ερμηνεύονται ως παιχνίδια μίμησης αλλά και ως μέσα εκπαίδευσης των μικρών κοριτσιών στις μελλοντικές ασχολίες τους. Μερικές έχουν στην κορυφή οπή για να περνά σπάγκος, με τον οποίο τις κινούσαν σαν μαριονέτες αναπαριστάνοντας χορούς και άλλες δραστηριότητες των μεγάλων. Τις βρίσκουμε σε οικισμούς, σε τάφους παιδιών, ιδίως κοριτσιών, και σε ιερά, στα οποία οι νεαρές γυναίκες τις αφιέρωναν πριν από τον γάμο τους στις προστάτιδες θεότητες. Ορισμένοι αποδίδουν στα νευρόσπαστα και προφυλακτικές ιδιότητες, καθώς ο θόρυβος που έκαναν τα κινητά μέλη τους έδιωχνε μακριά τα κακά πνεύματα.